Esej Clive’a Hamiltona z 4 maja 2017.
Na liczącej 4.5 miliarda lat Ziemi, po 200.000 lat istnienia współczesnych ludzi, dotarliśmy do nowego punktu w historii: antropocenu. Zmiana spadła na nas z dezorientującą prędkością. Jest to rodzaj transformacji, której pełna akceptacja przychodzi po dwóch, trzech lub czterech pokoleniach.
Nasi najlepsi naukowcy mówią nam, że rozgrywa się katastrofa, że systemy podtrzymujące planetarne życie są niszczone na sposoby, które zagrażają naszemu przetrwaniu. Jednak w obliczu tych faktów postępujemy tak, jak dotychczas.
Większość obywateli ignoruje lub bagatelizuje ostrzeżenia; wielu intelektualistów oddaje się myśleniu życzeniowemu; niektóre wpływowe głosy obwieszczają, że nic się nie dzieje, a badacze celowo wprowadzają nas w błąd. Tymczasem dowody krzyczą, iż staliśmy się na tyle potężni, by wkroczyć w nową i niebezpieczną epokę geologiczną, którą definiuje ludzki ślad odciśnięty na globalnym środowisku – tak duży i aktywny, iż pod względem wpływu na funkcjonowanie systemu Ziemi nie ustępuje wielkim…
View original post 908 słów więcej
Dlaczego ludzie wycinają drzewa 