Zbrodnia, głupota, kwestia przyzwoitości? – o przekształcaniu Polski w pustynię

Tegoroczne lato jest latem historycznym, nie tylko z tego względu, że w sposób emblematyczny pokazało rzeczywistość klimatycznej zagłady, ale jeszcze bardziej uwidoczniło utwardzanie się zbiorowych procesów wypierania,  skutkujących dopalaniem procesów anihilacji biosfery. W Polsce przekłada się to przede wszystkim na nieustanną hekatombę drzew, przede wszystkim tych przydrożnych, trwającą mimo utrzymujących się od trzech miesięcy upałów i suszy obejmującej cały kraj.

Pod pretekstem poszerzania dróg, budowy ścieżek rowerowych i innych idiotyzmów dokonuje się, za ogromne pieniądze transferowane do firm budowlanych i wycinkowych, metodycznego przekształcania Polski w pustynię. Znamienny jest tu przykład wycinki drzew w gminie Trzebiechów, gdzie na potrzeby poszerzenia drogi o jeden metr wycięto już 200 lip, planuje się wycięcie kolejnych 600.

O ich uratowanie walczy jedna z najbardziej niestrudzonych przyrodniczych wojowniczek w naszym kraju Joanna Liddane. Zdjęcia zostały zrobione właśnie przez Joannę.

Podobnymi inwestycjami jest objęta cała Polska i gminy chwalą się samobójczymi działaniami. Pozwolę sobie w tym miejscu dołączyć jeszcze przesłany mi link do podobnej inwestycji z Grodziska Mazowieckiego, gdzie wyrok objął 80 majestatycznych lip.

Rozbudowa drogi Grodzisk Mazowiecki – Radziejowice

W tym miejscu zachęcam do przesyłania mi na adres ajgasiorowski@wp.pl linków do innych tego typu inwestycji. Gdyby to było możliwe z krótkim opisem, ile drzew przeznaczono do usunięcia.

Zbiorowe samobójstwo odbywa się naturalnie przy poklasku tłumu. W tym zakresie wystarczy zapoznać się z komentarzami pod wpisami na portalu Facebook aktywistów, pełnych przykładów zbiorowych i indywidualnych urojeniowych zaburzeń, jakoby to drzewa były przyczyną niewyobrażalnej ilości wypadków, śmierci etc. Te zbiorowe fantazje denfrofobiczne są tak rozbudowane i tak intensywne, że daleko przekraczają ramy niniejszego wpisu.

Dość powiedzieć, że mimo tysięcy ludzi ginących na drogach każdego roku, głównie na skutek tak zwanej brawurowej jazdy, ale ginących przede wszystkim dlatego, że system ekonomiczny wymagający kuriozalnego przemieszczania się na duże odległości milionów ludzi i milionów ton towarów i materiałów każdego dnia, po prostu generuje ofiary, za wszystkie te śmierci obwinia się przydrożne drzewa.

Jak słusznie zauważył Adam Wajrak nikt nie zasypuje stawów i jezior dlatego, że topią się w nich ludzie, nikt nie niszczy samochodów i dróg (mimo że to one są „bezpośrednim” środkiem dostarczania sobie śmierci na skalę masową). A to wskazuje, że drzewa pełnią tu szczególną rolę symboliczną, jako swoisty kontrapunkt na wskroś religijnej filozofii nieograniczonej eksploatacji (kapitalizmu) wspieranej przez religijne perwersje. Każde niezaspokojenie, które wywołuje owa filozofia i metoda (jest to w zasadzie jej istotowa cecha), znajduje rozładowanie właśnie w niszczeniu przyrody , bo gdzież indziej (prócz wojny jako takiej) mogłoby je znaleźć.

Tegoroczne lato pokazuje, że nie stoimy już jako ludzkość na krawędzi zagłady. Zaczęliśmy się z niej zsuwać, jakieś kilka lat temu. Po ciepłej jesieni i zimie, które nadejdą i które sprawią, że upał stanie się bardziej znośny i pozwoli na kilka miesięcy zapomnieć o trwającej zagładzie, przyjdzie kolejne, jeszcze bardziej „upalne” lato z jeszcze większą ilością pożarów. Lód arktyczny ostatecznie stopi się i w ciągu kilku lat nastąpi załamanie światowej produkcji żywności. Ceny energii zaczynają rosnąć już dziś, co za chwile przełoży się na kryzys produkcji i załamanie rynku. Zaczynają rosnąć bo jej produkcja w świecie wiecznej suszy staje się niemożliwa. Nie ma czym chłodzić bloków energetycznych elektrowni tradycyjnych i atomowych, nie ma wody napędzającej elektrownie wodne, a zapotrzebowanie na prąd wzrasta, bo ludzie masowo używają  najbardziej szkodliwe i najbardziej iluzoryczne artefakty wymyślone przez Homo sapiens, jakimi są tak zwane klimatyzatory. Ale o ile te ostatnie są w stanie przesłonić prawdę „fal gorąca”, to nic nie przesłoni prawdy głodu. Warto w tym kontekście posłuchać rozmowy niestrudzonego klimatycznego stoika Guya McPhersona.

W tym kontekście nasze działania, nas czyli osób określanych przez masy z pogardą pseudoekologami, ekoterrorystami, ekosiami etc. są już tylko bądź to Herbertowską kwestią smaku, bądź kwestią przyzwoitości. Wobec miażdżącego pędu agresji wobec przyrody (przede wszystkim drzew, choć nie tylko), pozostają ostatnią możliwością zachowania się przyzwoicie wobec nas samych, naszych dzieci, ale również wobec uczestników frenetycznej rzezi.

Jak w tym kontekście określić działania polityków każdego szczebla, od gminy po parlament i rząd, umożliwiające masom realizację kompulsywnych zastępczych czynności agresywnych, które wymierzone są w drzewa i szerzej w przyrodę? Czy to zwykła nieodpowiedzialność, czy już zbrodnia? Zbrodnia przeciwko ludzkości? Zbrodnia przeciwko samym sobie? Czy zdążymy te działania określić już jakimkolwiek rozsądnym mianem? Poddać ocenie prawa i historii? Prawdopodobnie nie, bo wraz z rozpadem globalnego ekosystemu rozpadają się konstrukty prawa, demokracji, ale również historii, a nawet filozofii.

Póki co, chciałbym zostawić czytelnika z tymi pytaniami. Zachęcam i proszę o wsparcie walki Joanny Liddane o aleję lipową na trasie pomiędzy  Sulechowem a Trzebiechowem przy drodze nr. 278.

Powstrzymanie wycinki alei drzew przydrożnych w gminie Trzebiechów i Sulechów

I proszę o nadsyłanie linków z informacjami o „inwestycjach” skutkujących usuwaniem dużej ilości drzew przydrożnych!

e-mail: ajgasiorowski@wp.pl

Andrzej Gąsiorowski na portalu Facebook.

Zapraszam również do zapoznania się z petycją do Ministra Środowiska w przedmiocie zaniechania prac legislacyjnych na rzecz ułatwienia wycinek drzew przydrożnych: Zaległości, czyli pierwsze lato końca świata